Szczęście to nie destynacja, lecz sposób podróżowania. Szczęście nie zależy od tego, kto jesteś, ani od tego, co masz, szczęście zależy tylko od tego, o czym myślisz.
Pokonywać swoje słabości, panować nad swoimi pragnieniami, postępować zgodnie ze swoim sumieniem, szanować innych, tego właśnie nazywam szczęściem i nadzieją na pokój wewnętrzny.
Psychologowie twierdzą, że osoba, która potrafi pierwsza przeprosić jest tą odważniejszą. Osoba, która pierwsza wybacza, jest najsilniejszą. A osoba, która zapomina, jest najszczęśliwszą.
Nauczyłem się, że na świecie nie ma tak dużo miłości, byśmy mogli sobie pozwolić na jej marnowanie. Choćby kropli. Jeśli
w ogóle ją znajdziemy, niezależnie od tego, gdzie ją znajdziemy, powinniśmy ją zgromadzić i cieszyć się nią, ile możemy, jak długo możemy, aż do ostatniego pocałunku.
Prawdziwe szczęście niewiele kosztuje; jeżeli jest drogie, niedobrego jest rodzaju.
Czy myślisz, że marzenie
nie odczuwałoby nieśmiałości,
jeśli ktoś mógłby je zobaczyć na jawie?
Szczęście nie jest czymś gotowym. Pochodzi ono z twoich własnych czynów. Nie ma nic co mógłbyś zrobić, co byłoby zapewnieniem szczęścia. Ty sam jesteś kowalem swojego szczęścia.
Człowiek nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym.
Nie jest więc zdolny do niczego
co się liczy.
Dyplomata potrafi powiedzieć "idź do diabła" w taki sposób, że właściwie cieszysz się na tę wyprawę.
Na nic mądrość, jeśli nie towarzyszy jej szlachetne serce. Mądrość wynikająca z wiedzy daje nam umiejętność podejmowania decyzji. Ale na cóż nam taka umiejętność, jeśli nie wynika z miłości? Dobroć, żeby rozkwitła, potrzebuje czystości uczuć.
