Nie jest najważniejsze to, aby istniało absolutne dobro, ale abyśmy dążyli do realizacji wszelkiego dobra w naszym zasięgu, w naszym życiu - to jest inspirujące. Dążyć do absolutnej doskonałości jest frustrujące i szkodliwe.
Czytaj, ucz się i dąż do więcej. Pamiętaj, że zawsze ma się do czegoś dążyć, zawsze można się uczyć, a marzenia są po to, żeby je spełniać. Nawet te małe kroki są ważne, by dostać się tam, gdzie się chce.
Spróbuj powtarzać sobie , do czego dążysz, i patrz zawsze do przodu, nigdy wstecz.
Musimy dążyć do ideału, choćbyśmy nigdy nie mieli go dosięgnąć.
Bunt nie jest dążeniem, nie zna nadziei. To pewność druzgocącego losu, ale bez rezygnacji.
Droga którą dążysz nie jest drogą wieczną...
Droga którą dążysz nie jest drogą wieczną...
Dążymy do światła, pragniemy jednak, żeby otoczyły nas cienie.
Nie musimy być doskonali, pod warunkiem że będziemy dążyli do doskonałości.
Pokonać los - do tego właśnie powinien dążyć człowiek.
Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?