Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak ...

 Wspomnienia zazwyczaj przypominają odtwarzanie filmu DVD i nie mają związku z pomieszczeniem, w którym się znajdujemy.

 "Pamiętam jej uśmiech (...) nieskazitelny, jak ciało jej gładkie i ciarki na skórze po zimnej kąpieli, jak dreszcz podniecenia, gdy ukradkiem me wargi przywierały do jej szyi..."

 Lepiej cieszyć się chwilą i nie myśleć o jutrze.

 Niech was nie zwiodą ich ludzkie oblicza - żyjemy wśród trupów.

 Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.

 Jakie wszystko staje się proste, gdy się patrzy z daleka, pomija się szczegóły i nic się o nich nie wie.

 Nie mogę zapomnieć tego, co przeżyłem.

 Całe życie chciałem dotrzeć do miejsca, z którego nie chciałbym wracać.

 Z każdego sensu rodzi się jeszcze głębszy sens.

 Rydwany się toczą i toczą się słowa. Co większą ma silę - czy miecz, czy rozmowa?