Podczas, gdy jestem skłonny wątpić, zaprzeczam, że nie jestem; a tak, skoro jestem, skoro tego prawda jest rzeczą najpewniejszą, nie mam co szukać żadnej pewności podstawowej, którą postawićbym na początku filozofii.
Wystrzegaj się rzeczy haniebnych, słabości niemęskich.
Myslę, więc jestem. To jedyny twierdzony niepodważalnie prawdziwy aksjomat, który wystaje na mojej wątpliwości.
Myśleć to znaczyć ciąg nieprzerwany, to wyodrębnić, to osadzić rzecz ze świadomości, w której tkwiła pogrążona, niczym topos z całości
Nadprzyrodzone jest tylko to, co nie podlega obserwacji.
Nie ma na świecie nic bardziej godnego podziwu niż prawda; jest ona tak mocna, że sama wybrnie nawet z dołu głębokiego zapomnienia.
Świat jest moim wyobrażeniem. – To jest prawda, która z pewnością jest ważna w każdym najmniejszym aspekcie i wśród wszystkich okoliczności. Żeby tylko dobrze zrozumieć to jako prawdę, wtedy, zważywszy na to, nie potrzebuję martwić się dalej o swoje ja.
Wielu wie dużo, nikt wszystkiego.
Nie znamy nawet najprostszych rzeczy, na przykład, czy uniwersum jest nieskończone, czy nie, czy dusza jest odmienna od ciała, czy nie.
Miłość jest złudzeniem. Dlatego właśnie osoba zakochana
woli pory i miejsca sprzyjające iluzji, dogodne złudzeniom jak zmierzchy zacierające kontury przedmiotów, spotkania przy zamglonym księżycu i świetlisto – mroczne leśne ścieżki.
