Siedlisko diabła nigdy nie wygląda tak, jak się tego człowiek spodziewał.
Straszliwa samotność znalazła ujście w gorących łzach...
Ból ciała pozwala mi
przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.
Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się żyć.
Wybacz mi brak oryginalności, ale nie wszyscy jesteśmy twórcami.
Świat pełen jest szczęśliwych wdów.
Ludzie szczęśliwi nie udzielają tak łatwo przystepu.
Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.
Nawet koszmary nocne stały się przewidywalną częścią mojego życia. Zaakceptowałam je. I szłam dalej. Żyłam.
Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.
