Nie mamy wystarczająco dużo czasu na zrozumienie, jak cenny jest czas. Zbyt zajęci jesteśmy pośpiechem, by zauważyć jak szybko mija.
Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym.
Co jest najśmieszniejsze w ludziach:
Zawsze myślą na odwrót: spieszy im
się do dorosłości, a potem wzdychają
za utraconym dzieciństwem.Tracą zdrowie
by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze
by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o
przyszłości, zapominając o chwili obecnej
i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości
ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli
umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli...
W naszych czasach, każdy się śpieszy,
tak niewielu z nas umie się cieszyć z prostych rzeczy.
Diabeł przykłada rękę do tego, co jest zrobione w pośpiechu.
Dokąd tak pędzisz stojąc?
Wynikiem pośpiechu jest nieobecność.
Kto się spieszy, potyka się.
Wynikiem pośpiechu jest nieobecność.
Błąd leży w pośpiechu.
Żyję w poczuciu takiego pośpiechu,jakiego większość ludzi nie potrafi pojąć.
Ten, kto przechodzi przez życie pośpiesznie, szybciej dociera do grobu.