Nie liczy się to, ile mamy, ale to, ile dajemy; nie to, jak wiele przeczytamy, ale jak wiele zrozumiemy; nie to, jak wiele zdobywamy, ale jak wiele trwamy.
Bóg jest dla mnie niczym ostatecznym, co upewnia mnie o możliwości trwania, nawet gdy wszystko inne zszokowane zachowaniem Koryntu, odpala próbując oszukać.
Afryka - to wieczne trwanie.
Nie nazywaj. Trwaj.
Podróż przecież nie zaczyna się w momencie, kiedy ruszamy w drogę, i nie kończy, kiedy dotarliśmy do mety.
W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej i praktycznie nie kończy się nigdy, bo taśma pamięci kręci się w nas dalej, mimo że fizycznie dawno już nie ruszamy się z miejsca............
Bo jeśli zrobiło się w życiu wszystko, co było do zrobienia, i nie odczuwa się już pośpiechu ani potrzeby szukania czegoś nowego, można
już tylko pragnąć, żeby wszystkie dni wyglądały podobnie i powtarzały się powoli, miarowo, chwila za chwilą. Chyba zazdrościłem ludziom, którzy w takim trwaniu nie widzą
nic niepokojącego.
- Kiedy zacznie się wiec? - pytam.
- Nie wiesz? Już trwa.
Czuje się jak w szkole. Dlaczego zawsze wszyscy skądś wszystko wiedzą, a ja nie. To jak zły sen. "Do kiedy trzeba zaliczyć chemię? - Nie wiedziałeś? Do wczoraj.". A potem tak samo przez całe życie.
Ludzie zajmują się swoimi sprawami, jakby świat miał trwać wiecznie. A nie będzie trwał. Nigdy nie miał trwać wiecznie.
Czasem trzeba udawać do samego końca,
bez względu na to, co się naprawdę czuje.
Nie zawsze ludzie od siebie odchodzą.
Czasami trwają obok siebie i to jest najgorsze.
Prawdziwa miłość jest tylko jedna! Los stawia często jej wyzwania. Rozdziela dwoje kochających się ludzi, aby zrozumieli ile dla siebie znaczą. Naszym zdaniem jest przetrwać te wszystkie burze i zrozumieć, że tylko raz w życiu dostajemy dar czystej miłości. Reszta to złudzenie tej właściwej.
Prawdziwą miłość poznaje się nie
po jej sile, lecz po czasie jej trwania.