Wolność to nic innego jak prawo do życia tak, jak sobie tego pragniesz. Zrozumienie, że zawsze możesz czynić to, co chcesz, a jednocześnie mając wrażenie, że nigdy nie zrobisz dość. To nieustanna walka z samym sobą, by odnaleźć równowagę między swoimi pragnieniami a obowiązkami.
Wolność jest niczym, jeśli nie używana jest do czynienia tego, co jest prawem. Najpierw prawo musi być wysłuchane, a później wolność; w przeciwnym razie wolność przyniesie szkodę i zniszczenie.
Wolność nie polega na tym, że mamy możność robić to, co chcemy, ale na tym, że mamy prawo robić to, co powinniśmy.
Wolność jest nie tylko prawem, lecz i obowiązkiem. Jednak ty, człowieku, nie zrozumiesz prawdziwej wolności, póki nie staniesz twarzą w twarz z koniecznością.
Wolność to duma, zasłużona i długotrwale broniona, to pozbawienie żalu i to zrozumienie, że tylko wolny może grać w tym uczciwym, najsłodszym ze wszystkich światowych teatrów - miłości. Bo wolność jest żywą siłą, bo to jest wolność, która jest prawdziwym kierowcą naszego sukcesu, naszego poczucia spełnienia
Wolność jest najwyższą wartością, daje poczucie godności, przynosi radość, spełnienie i szczęście. Nam, którzy ją posiadamy, ciężko zrozumieć jak to jest jej nie mieć.
Wolność to prawo do tego, co dozwala prawo; do tego, co prawo zabrania, wolność nie ma prawa.
Całą władzę nad sobą zawdzięczasz swojej duszy. Wolność trzeba rozumieć jako wolność od bólu, smutku, strachu i nieprzyjemności, a nie wolność od niewoli. Kiedy panujesz nad swoją duszą, jesteś wolny.
Człowiek, który nie ma innego celu, niż sam cel swojego życia, nie ma potrzeby robić nic przeciwko swojej woli. Należy go zostawić w spokoju, nawet jeśli mógłby żyć lepiej, robiąc inaczej.
Wolność nie jest pojęciem stałym. Można być wolnym na wiele sposobów. Nie jest też prawdą, że wolność jednego kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego. Wolność zawsze jest wolnością od czegoś.
