Wschód słońca i wolność

 Wolność nie oznacza, że możemy robić, co chcemy, ale oznacza, że nie musimy robić tego, czego nie chcemy.

 Nic nie jest trudniejsze do kontrolowania, bardziej niebezpieczne do prowadzenia, ani bardziej niepewne w sukcesach, niż zapanować nad wolnością człowieka.

 Wolność nie jest darem, który otrzymuje się na zawsze. Każde pokolenie musi ją sobie odzyskiwać. Nawet w społeczeństwach najbardziej wolnych.

 Wolność nie jest niczym prostym. To nie tylko cnoty, ale również niewolnictwo. To nie tylko zbawienie, ale również zniszczenie. Nie jest łatwo być wolnym.

 Wolność nie polega na tym, że mogę robić to, co chcę, ale na tym, że mogę robić to co powinienem.

 Wolność to nie naukowy problem, lecz problem życia, trzeba ją wywalczyć dom za domem, człowieka za człowiekiem, zawsze i zawsze, do końca świata.

 Wolność to prawo do tego, co niemoralne. Wolności nie daje ci prawo do tego, co należy zrobić. Wolność jest przedmiotem obawy, jest ponure, jest to koszmar. Ale ponieważ wolność wiąże się z niezależnością, ona jest naszą udręką, jest naszą walką.

 Wolność to nie tylko przestrzeń dla okazania talentu i pracy bez przymusu, ale to i takowe uporządkowanie świata, w którym bynajmniej nie jest mi wszystko jedno, co dzieje się z moim bliźnim.

 Wolność jest dla każdego z nas czymś innym. Dla jednego to prawo do robienia wszystkiego, co mu się podoba; dla innego ograniczenie tego prawa w imię dobra ogółu.

 Wolność nie polega na robieniu tego, co się podoba, ale na tym, że nie musisz robić tego, czego nie chcesz. To, co nazwałbym wolnością serca.