When you walk or ride ...

 Poznała, że samotność jest nieszczęściem w pewnych stanach duszy.

 W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Każda walka ma swój koniec. Czasami Ty też musisz przestać walczyć. Nie z powodu dumy, lecz z szacunku do samego siebie. Przestań być dla kogoś. Zacznij być dla siebie. Doceń siebie za to kim jesteś.

 Per aspera ad astraprzez ciernie do gwiazd.

 Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.

 Pieniądze szczęścia nie dają, lecz każdy chce to sprawdzić osobiście.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać
równowagę musisz się poruszać naprzód.

 To nie ty marnujesz czas, to czas marnuje ciebie.

 Choć przyszłość zawsze pozostaje niepewna, żyjemy w nieustannym przekonaniu, że jutro przyjdzie. I to jest mocna idea, żyć z wiarą, że nawet po burzy pojawi się tęcza. Właśnie to czyni nas ludźmi.

 Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.