Dziwne to, że nędza i ostrygi zawsze idą w parze.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Od samego mieszania herbata nie staje się słodsza.

 Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą oczy.

 Jedyne na co mam ochotę, to całkowity, kompletny reset.

 Jak przekleństw wiązanki bywają poranki.

 Przesadne smutki oraz radości są tylko dla ludzi z nadmiarem czasu.

 Są takie dni, kiedy nie wiadomo, co ze sobą robić.

 Mądry wojownik zawsze wie, kiedy się wycofać.

 Bywa, że lepiej nic nie mówić.

 Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.