Czuwajmy nad tym, by nie ...

 ''Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy. To boli, jakbym miał w głowie potłuczone szkło. Jestem zmęczony tym, że nie zawsze mogłem pomóc. Zmęczony ciemnością. Czuję głównie ból. Jest go za dużo. Gdybym mógł z tym skończyć, zrobiłbym to. Ale nie mogę.''

 Nie martw się na zapas. Co ma się stać i tak się stanie. Na przekór lęku, idź z nadzieją.

 Nikt nie może osiągnąć tego, czego pragnie, dopóki nie dojrzeje do tego.

 Kiedy przestaniesz walczyć z prądem, którego i tak nie da się pokonać, możesz pogodzić się z tym, co jest, odpocząć i pozwolić, by rzeka życia zawiodła cię w miejsce, w którym przyniesiesz światu największy pożytek.

 Krótko żyjemy, niewiele widzimy, niewiele wiemy, więc przynajmniej snujmy marzenia.

 Jestem tarczą, która osłania krainę człowieka.

 Popatrz swoimi szarymi oczami
na śnieg. Pustka napotyka pustkę.

 Może od umierających należy uczyć się życia?

 Czasem w życiu trzeba wybrać między jednym błędem a drugim. Nie ma dokładnych definicji. Okazuje się, że wszystko w życiu można zdefiniować na różne sposoby. A to, jak zdefiniujesz życie, zależy od tego, jak chcesz je żyć.

 Usta zamykają się wtedy,
gdy mają do powiedzenia
coś ważnego.