Zmarnowany czas jest bytem; wykorzystany ...

 Żyć to znaczy rodzić się powoli.

 Oficjalny tytuł zawsze przywołuje ludzi do porządku.

 Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.

 Bo śnię, a w snach widzę gwiazdy.

 Sumienie nie powstrzymuje grzechów, przeszkadza tylko cieszyć się nimi.

 Okrutną zagadką jest życie.

 Cnota jest swą własną nagrodą i frajerzy to ci, którzy umierają.

 Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniem o tym, co źli rzeczywiście robią.

 Ci, których wróg chwali, pewnie najmniej warci.

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok Ciebie w ciemności. Głaszczę Cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje Ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje Cię na krok, kurczowo trzyma Cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć Cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.