Czymże w końcu jest życie jak nie wiecznym sztormem, który ...

 Kto się boi, nie wiedząc właściwie czego, podwójnie się boi.

 Kiedy ktoś odchodzi, ktoś inny zajmuje jego miejsce.

 Sądzę, że prawdziwe życie pisarza zawiera się w jego dziełach.

 Przyczyny są zawsze obiektywne, zewnętrzne, polityczne, występują w splotach.

 Starość jest cierpliwa, uważna. Czasem widzi więcej niż zapalczywa, rzutka młodość.

 Obowiązująca moralność jest sumą obyczajów związanych z miejscem i epoką.

 I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Moje płuca oczyszczały się z jej zapachu.

 Narzucanie swojej woli
innych zniewala.

 Puk. Puk. Masz ptaszka w głowie. Puk, puk. Cały czas cię dziobie.