Zło najstraszliwsze, śmierć, nie dotyka ...

 Prawda jest taka, że ludzie mają pewną wspaniałą cechę. Zmieniają się.

 Głupi i mądrzy ludzie są nieszkodliwi, tylko półgłówki są niebezpieczne.

 Najbardziej w życiu boję się tego, że moje serce będzie kiedyś biło nad urodzinowym tortem tragicznie pełnym świeczek i wtedy pomyślę, że mój czas minął, a ja nic nie przeżyłam. Przecież tylko dla przeżyć warto żyć. I dla tego, aby móc je komuś potem opowiedzieć.

 Dożyłem bardzo sędziwego wieku.
Czasem wydaje mi się, że stało się to jakby za moimi plecami.

 Gwiazdy wygryzły dziurki w czarnym aksamicie nocy.

 Uczynki popełnione w ciemnościach nie ukryją się przed światłem dnia.

 [...] autor nie wybiera tematów; to one wybierają jego.

 Jeśli się chce ocalić swój dom, trzeba go chronić i pilnować przed światem.

 Człowiek to cholernie dziwne zwierzę...

 Wszystkie nieszczęścia mają swój kres. Podobnie chwała i tragedia tego świata.