Kto życia nie ceni nie ...

 Gdy maluję - szemrze ocean.Inni malarze pluskają się w wodzie fryzjerskiej.

 Przepisy zwalniają z odpowiedzialności.

 Pod koniec dnia, pod koniec roku, spójrz wstecz i pomyśl sobie: było różnie. Bywało źle. Bywało może nie tak znowu najgorzej? Chyba dałam radę. Chyba dałem radę. Żyję. Nie zawiodłem przesadnie najbliższych. Nadal utrzymuję się na powierzchni. Pomogłam. Zadzwoniłem. To proste rzeczy, ale to z prostych rzeczy złożona jest codzienność. I gdy codzienność wywołuje w Twojej głowie spokój, to wtedy żadne „jutro” nie jest straszne. Właśnie takiego „wczoraj” Ci życzę.

 Czułam się jak zabawka,
którą ktoś nakręcił, a potem zostawił.

 (Należy...) boleć nad występkiem, a cieszyć się z napomnienia.

 Niepowodzenia nie zmieniaj w złość i depresje ale przekształć w motywacje i chęć doskonalenia siebie.

 Przestań karmić się tym, co mówią inni. Idź przed siebie, doświadczaj, czuj, oddychaj, żyj, zachwycaj się, odczuwaj emocje i naucz się je nazywać. I mówić o nich. Przeżyj coś naprawdę, dogłębnie i tak jak chcesz ty, a nie wszyscy dookoła. I przypomnij sobie o marzeniach z dzieciństwa, bo przecież je miałeś. Jeśli odważyłeś się je mieć, masz też wszystko, czego potrzeba, by je spełnić. (…) Zacznij żyć, od teraz.

 To czego boimy się najbardziej jest przeważnie tym, co właśnie powinniśmy zrobić

 Czasem dzwony kołyszą dzwonnikiem.

 Wszyscy w jakiś sposób ponosimy karę za życie, które wybraliśmy.