Nie śmierć mnie niepokoi, ale ...
Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.
Tylko ktoś ślepy pędzi ku zatraceniu; ten, kto widzi, zawsze może uniknąć swego losu.
Ufałeś jej, a ona cię zdradziła. Po czymś takim długo się liże rany.
Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niejchoć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.
Życie. Takie piękne, a jednocześnie takie ciężkie.
Agresja to w tej pracy mus. Ludzie nie kupują akcji, akcje się im sprzedaje.
Smutek jest ważnym słowem w definicji świata...
Każdy sam szuka własnych odpowiedzi.
Kto umiera, płaci swoje długi.
Wartości...
bo każdy ma inne.
Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.