Tylko od życia można się ...

 Dopiero w nieszczęściu poznajemy naprawdę samego siebie.

 Sztuką jest pasować do reszty, stojąc z boku.

 Temu, kto wyjeżdża, jest lżej, niż temu, kto zostaje.

 Brzydota - to jedyna rzeczywistość.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 To samotne przedsięwzięcie. Ścieżka, którą muszę przejść sam. Ja i tylko ja.

 Już myślałam, że cie nie znajdę. A okazało się, że dzieli nas tylko swa pociągi i prom.

 To nasze wybory ukazują,
kim naprawdę jesteśmy,
o wiele bardziej niż
nasze zdolności.

 To istny cud - dziecko, nasze własne, lecz zarazem dziwnie obce.

 Smutne jest to, że po tak zaje*istych chwilach spędzonych razem, ludzie nagle przestają się znać.