Pełnego człowieka tworzy: zimna głowa, ...

 Jestem bardzo niedoskonałym człowiekiem.
Jestem niedoskonały i ciągle mi się coś nie udaje,
ale uczę się na błędach. Postanawiam nigdy
ponownie nie popełniać tych samych, a mimo
to nierzadko je popełniam. Dlaczego? To proste.
Dlatego że jestem głupi i niedoskonały. W takich
przypadkach trochę się do siebie zniechęcam i
postanawiam, że trzeci raz nie popełnię tego
samego błędu. Robię po trochę postępy. Co
prawda po trochu, ale postępy to zawsze postępy.

 Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas należy.

 Często najmądrzejszą odpowiedzią jest milczenie.

 Książki są zbyt niewinne by je wyrzucać przez okno.

 Każdy imbecyl może zajść wysoko, jeśli nad nim również są imbecyle.

 Rozłączenie bliźniąt nie jest zwykła rozłąka. To jest tak, jakby się przeżyło trzęsienie ziemi. Kiedy dochodzisz do siebie, nie poznajesz świata. Horyzont się przesunął. Słońce zmieniło kolor. Nic nie pozostało z terenu, który się znało. Żyjesz. Ale to już nie jest to samo życie. Nic dziwnego, że ci, co ocaleli z takiej katastrofy, tak często żałują, i nie zginęli wraz z innymi.

 Wiesz co się robi, jak życie dołuje?
Mówi się trudno i płynie się dalej.

 Nie mierzę powodzenia ilością zdobyczy, sukcesem jest po prostu przetrwać. Wszystko jest tymczasowo, nawet ból. Nie ma szczęścia bez cierpienia, to jest równowaga życia.

 Po to, żeby coś komuś udowodnić,
nie warto marnować życia.

 Każdy umiera w samotności.