Pełnego człowieka tworzy: zimna głowa, ...

 Tak łatwo można zniszczyć, to co układało się przez lata. Ludzie odchodzą w mgnieniu oka,
i chociaż wywołują mnóstwo bólu gdy odchodzą, wspomnienia zostaną zawsze, nawet jeśli bardzo będziemy chcieli o nich zapomnieć.

 Niech życie moje zwie się: wieczna zmienność
W wiecznej jedności na duszy cokole.

 Życia się nie najesz. Jeśli nie sięgniesz po coś więcej, zawsze ci go będzie za mało. I ta małość stanie się twoją tragedią. Życie bez trudności staje się poduszką i ziewaniem.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego
ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.

 Walka nigdy nie jest skończona, a pole bitwy nigdy nie jest do końca nasze.

 Co do szczęścia to ma ono tylko tę użyteczność, że czyni możliwym nieszczęście.

 Nie musimy robić nic wielkiego, byśmy mogli coś zmienić na lepsze. Wystarczą małe kroki, które robimy każdego dnia. Życie to nie sprint, ale maraton, w którym liczy się nie szybkość, ale wytrwałość.

 Od samego mieszania herbata nie staje się słodsza.

 Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.