Jeden dobry dzień plus drugi dobry dzień równa się dobre ...

 Kto wznosi swoją katedrę, na której budowę potrzeba stu lat, może sto lat żyć zachowując bogactwo serca.

 Życie z dnia na dzień może wydawać się fajne i romantyczne, kiedy ma się dwadzieścia lat, ale w wieku dwudziestu pięciu staje się nudne, trzydziestu przygnębiające, a czterdziestu wręcz groteskowe.

 Wykształcenie to przede wszystkim ciągły dialog z pamięcią.

 Dopiero w nieszczęściu poznajemy naprawdę samego siebie.

 Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Stworzenie jest pieśnią pochwalną: sylabizowaną przez naukę, śpiewaną przez sztukę i niesioną przez życie.

 Prawie nigdy nie jest tak źle jak się nam wydaje. No chyba, że jest gorzej.

 Jeśli bohaterstwo śmierci jest do zupełności cnót narodowych potrzebne, to już je posiadamy. Teraz trzeba postarać się o inne, mniej poetyczne, ale korzystniejsze: o bohaterstwo umiejętnego życia.

 -Widzisz? Patrzysz na świat w niewłaściwy sposób.
W ludziach powinno cię przyciągać to, co mają w
środku, a nie opakowanie, w którym to jest podane.

 Kiedy chcemy się nawzajem oszczędzać, nigdy się to nie udaje.