Tylko nasze własne oczy zapłaczą nad nami.

 Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale, chociaż sam mógłby wykopać swój grób, musi mieć kogoś, kto go pochowa.

 Ludzie rzadko zdają sobie
sprawę, że kiedy ich usta kłamią,
ich oczy cały czas mówią prawdę.

 Błędne mniemanie można tolerować tam, gdzie zdrowy rozsądek jest gotów je zwalczyć.

 Odnotowano z grobową powagą, że wszystkie fotografie są pośmiertne.

 Wolałabym nie być tu, gdzie trzymałam w ręku filiżankę.

 Smak śmierci jest na moim języku. Czuję coś, co nie jest z tego świata.

 Kto przyjmuje dobrodziejstwo z wdzięcznością, spłaca już pierwszą ratę.

 Można oddychać, jeść, pić i czuć uderzenia własnego serca, a mimo to być martwym.

 Nie ma większego ślepca nad tego, który nie chce zobaczyć.

 Łatwo jest potępić, zniszczyć
i zdeptać człowieka. Trudniej jest
poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędu.