
Tylko nasze własne oczy zapłaczą nad nami.
Tylko nasze własne oczy zapłaczą nad nami.
Życie jest ciągłym wehikułem czasu, niosącym nas przez chwile pełne ekstazy i stagnacji. Przeżywanie tego jest zarówno przywilejem, jak i obowiązkiem każdego człowieka.
Księża w ciążę nie zachodzą, ale księżniczki tak.
Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem. (Carlo Frabetti)
Bogactwo jak zły lekarz - czyni nas z widzących ślepymi.
Bywa czasem tak, że mamy gorsze dni przez długi czas.
Otarł z twarzy jej łzy, na co odparła: nie wycieraj moich uczuć.
W życiu poznajesz ludzi. O niektórych nigdy więcej nie pomyślisz. U innych, zastanawiasz się co u nich słychać. U jeszcze innych - zastanawiasz się czy kiedykolwiek myślą o tobie. Są też tacy, o których nie chcesz nigdy więcej pomyśleć. Ale to robisz.
Jest to złota zasada w życiu: wymagać mało od świata, a dużo od siebie.
Przypadek to tylko ogniwo w łańcuchu konieczności.
Nie jest ważne, co człowiek zdobył, lecz to, kim jest jako człowiek w relacji do innych.