Stary kawaler musi być stary,pan ...

 Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Pasterze, marynarze czy kupcy znają zawsze takie miasto, w którym żyje ktoś, kto sprawia, że pewnego dnia zapominają o urokach beztroskiego wędrowania po świecie.

 Wolę być wredna,
ale lojalna niż przesadnie miła, zarazem fałszywa!

 (...) moja cierpliwość to nie Schengen, ma swoje granice.

 Czy nie lepiej byłoby, zamiast tępić zło, szerzyć dobro?

 Wojny wybuchają i toczą się, ale zawsze się kiedyś kończą, prawda?

 Mój ojciec chciał, żebyśmy wszyscy mieli lepsze życie - zaczął - ale lepsze niż co - nie był taki znów pewien. Nie sądzę,
żeby w ogóle wiedział, na czym
polega życie; tyle tylko, że chciał,
żeby było lepsze.

 Nie wiń za nic nikogo w swoim życiu, dobrzy ludzie dają szczęście, źli - doświadczenia, najgorsi ludzie dają ci dobre lekcje, a najlepsi piękne wspomnienia.

 A McMurphy pokłada się ze śmiechu. Śmieje się, ze wszystkiego. Bo wie, że trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować równowagę
i nie dać się zwariować. Wie, że nie ma nic bez bólu; nie pozwala,
by zawarty w tym komizm został przysłonięty przez ból, tak samo jak nigdy by nie pozwolił,
żeby ból został przysłonięty
przez komizm.

 Samotność ma swoje przywileje; w samotności można robić to, na co ma się ochotę.