Człowiek narodził się, by zdradzać swój los.

 Ironia życia leży w tym, że żyje się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 Niektóre elementy układanki tworzącej świat są wstrętne.

 Ludzi można, według mnie podzielić na „leniwych"
i „pracowitych”. „Leniwi” czekają na pomoc innych
a troskę o swoje zdrowie składają na barki lekarzy, bioterapeutów itp. „Pracowici” natomiast chcą pomóc sobie sami i poznać przyczyny swoich chorób;
nie zawsze jednak wiedzą jak to zrobić.

 Mama wygląda jak astronauta, któremu się nie powiodło.

 Doskonała pamięć i niezawodna logika. A oni myślą że jestem warzywem.

 Przecież, westchnęła, nie ma nic do stracenia prócz życia.

 Życie niemal na pewno ma sens.

 Nie trzeba wcale dla sukcesu rezygnować z życia. Można mieś jedno i drugie.

 Artysta, prawdziwy artysta, a nie przeintelektualizowany młynek mielący automatycznie wszystkie możliwe wariacje i perturbacje, nie powinien bać się cierpienia.

 Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.