Człowiek narodził się, by zdradzać swój los.

 To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.

 Dramatem naszej epoki jest to, że głupota zabrała się do myślenia.

 Nie opuszcza się kogoś bliskiego dlatego jedynie, że jest ciężko.

 Trzeba patrzeć do przodu. Oglądanie się za siebie nic dobrego nie daje.

 Przyszłość jest naszą koszulą, lecz teraźniejszość - naszym ciałem.

 Zapomnisz, ja będę.

 Starość nie zawsze idzie równolegle z wiekiem.

 Nie ma złych zakrętów. Tylko ścieżki, o których nie wiedzieliśmy, że są nam przeznaczone.

 Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.

 Czy za karę, że nie wierzę w duszę, nie mam duszy?