Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Nie ma czegoś takiego, jak bezkrwawe zwycięstwo.

 Współcześni nigdy nie napisali o śmierci niczego, co chciałabym przeczytać.

 W życiu potrzeba trzech składników: słońca, punktu widokowego i zakwasów.

 Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.

 To, co w życiu doczesnym najcenniejsze, może okazać się bez znaczenia dla życia wiecznego.

 Nie urodzić się, byłoby dla człowieka najlepszym.

 Wiemy, że istnieje coś gorszego niż śmierć,
a jest to niewola bez żadnej nadziei.

 I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Życie jest absurdem. Większość z nas nie zauważa absurdu, inni – nieliczni – potrafią go oswoić i zaakceptować.