Szukaj możliwości wykorzystania twego"człowieczeństwa".Jeśli ludzie ...

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 Morderstwo trwa ,dopóki morderca nie postanowi inaczej.

 Kiedy dorosnę, nie będę już robić wszystkiego,co ktoś sobie zażyczy.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Łatwo jest być dobrym, kiedy okoliczności są sprzyjające, dopiero uwarunkowania niesprzyjające pokazują, czy naprawdę jesteś dobry, czy tylko wtedy kiedy ci to pasuje.

 Życie to nie jest oczekiwanie na to, kiedy burza przeminie, ale o nauczenie się, jak tańczyć w deszczu. Uśmiechaj się do świata, a świat uśmiechnie się do Ciebie.

 Największa krzywda, jaką znają dzieje, gdy krzywdy chcącej krzywda się nie dzieje.

 Ich sarkazm raniłby mnie, a moje zalęknienie nie pozwalałoby mi się bronić.

 Roztropne i ostrożne myślenie to sanktuarium mądrości.

 A potem wpadło mi do głowy, że mogłabym spędzić resztę lata, pisząc powieść.