Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.
A przecież to już życie i niejeden z nas jest już martwy na dobre.
Kto szuka dobra, z trudem je odnajduje, zło natomiast i bez szukania można znaleźć.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Nie bój się śmierci. Bój się nieuleczalnej choroby o nazwie życie. Ona jest gorsza, bo dłużej trwa i nieuchronnie prowadzi do śmierci.
Nie ma większego głupca, niż stary głupiec.
Skąd to się bierze, że chociaż duch jest ochoczy, ciało jest mdłe?
Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem. (Carlo Frabetti)
Co jest normalne? Normalny człowiek całe życie nie czyni tego, co chce czynić. Tak bardzo uwielbia obowiązek. Im bardziej udaje mu się nie być sobą, tym więcej zarabia. Osiągając sześćdziesiąt pięć lat człowiek normalny idzie na emeryturę. Teraz ma czas dla siebie, lecz siebie niestety zapomniał.
Kto portretuje, samego siebie portretuje.
