Nikt nie może wykuć szczęścia ...
Nikt nie może wykuć szczęścia swojego życia; można wykuć tylko szczęście chwili.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, trzeba się poruszać.
Nie tyle powinniśmy doceniać to, co zdobyliśmy, lecz to, czego doznaliśmy. Nie tyle to, cokolwiek posiadamy, lecz to, co mamy już za sobą, to, co przeżyliśmy. To ludzie są czymś jedynym i właściwym dla tego samego bycia, które jest też czasem; nie jest rzeczą, niematerialnym przedmiotem, lecz właśnie życiem i doświadczeniem.
Nie samym duchem żyje człowiek. Czynszu ideałami nie zapłacisz.
Wcześniej czy później wszyscy musimy stanąć przed wyborem. Poświęcić jedno, aby zyskać coś innego. W takich chwilach najważniejsze jest nie żałować tego, co tracimy. Bo jakkolwiek wielki będzie ból straty, jest to uzasadniona cena, jaką trzeba zapłacić za dokonany wybór...
Też bym chciał, żeby ktoś kiedyś tak niecierpliwie na mnie czekał, że z tej wielkiej tęsknoty aż nie mógłby usnąć.
Nie ma nic bardziej moralnego niż bycie nieużytecznym.
Jeżeli zaczniesz się
przejmować porażkami, rozpadniesz się na kawałki.
Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.
Każda minuta życia, każde zdarzenie nauczyło mnie jednego: nie warto się ani przyzwyczajać, ani ufać.
Serce mnie łaskocze - wymamrotała - Szaro mi.