Czy to bajka, czy nie ...

 Nie mów nigdy, że wszystko stracone. Tylko to nam zostaje, co sprawiło, że człowieka warto pamiętać. Nie można pokonać starości, ale można z nią zawalczyć. Najważniejsze jest to, jaki człowiek zostawi po sobie ślad.

 Ciemności boimy się tylko dlatego, że nie wiemy, co w niej jest.

 Ludzie już niczego nie oczekują, bo są zawalenia wszystkim sto razy za bardzo: sto razy za dużo informacji, sto razy za dużo obrazków, sto razy za dużo kolorów.

 W młodości studiuje się dorosłych, aby osiągnąć mądrość. Na starość studiuje się dzieci, aby znaleźć szczęście.

 Najłatwiej przewidzieć to, że ludzie są nieprzewidywalni.

 Są rzeczy, których ludzie chodzący
po świecie na dwu zdrowych stopach
po prostu nie rozumieją. Sądzą, że
patrzy się oczami. Sądzą, że dystans
pokonuje się za pomocą kroków.

 Świat dzieje się także we mnie, nie tylko w czasie i przestrzeni. Ja też jestem przestrzenią.

 Prawdziwą tajemnicą jest śmierć.

 Kiedyś za bardzo zależało mi na ludziach. Za bardzo się do nich przywiązywałam i za szybko ufałam. Dzisiaj to ja się od nich oddalam i czekam na ich krok. Dzisiaj to ja jestem tą, o którą trzeba walczyć. Zmieniłam się. Zrozumiałam, że nie warto się ścierać dla kogoś, kto nie ściera się dla ciebie.

 Nie marnuj czasu na tęsknotę za tym, co przeminęło. Lepiej broń się przed tym, co nadciąga. Bogactwo życia kryje się w jego niewiadomych, nie w znanych.