Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Myślałem, że byłem wolny, a byłem eksploatowany.

 (...) zakupy zawsze były rodzajem gry wstępnej.

 Przemoc niczego nie rozwiązuje.

 Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.

 Każda emocja, nawet najsilniejsza, w końcu mija.

 Odkąd egzystencjaliści odkryli,że człowiek umiera, już trudno nas czymkolwiek zaskoczyć.

 Potykam się o słowa i jestem zaskoczony, że opuszczają usta we właściwym porządku.

 Czasami przychodzi taki moment, że ma się ochotę zostawić wszystko i pójść gdzieś w cholerę.

 W moim teraz to nieważne.

 Czy sądzicie, że dobrze odegrałem swoją rolę w tej życiowej farsie?