Usta zamykają się wtedy, gdy mają do powiedzenia coś ważnego.

 Rak czasu zżera nas po kawałku.

 Niewiara może przetrwać więcej niż wiara, bo żywi się zmysłami.

 Strach przed śmiercią jest warunkiem woli przeżycia.

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Wiem jak ułożyć rysy twarzy
by smutku nikt nie zauważył.

 Przeznaczenie to abstrakcja.

 Radośnieśmy życie przyjęli i śmierć przyjmiemy radośnie.

 Abyś źle nie umarł, żyj dobrze: jak żołnierz na warcie, bądź zawsze gotów!

 Zmęczonych, biednych ludzi nie stać na serdeczność.

 U nas zawsze rozpoczyna się kolejna część Dziadów.