[...] nic w życiu nie jest dane raz na zawsze.

 Można długo iść drogą życia nie starzejąc się, albowiem wiek dojrzały polega na ciągłym oglądaniu się za siebie by dostrzec, gdzie się błądziło.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.

 Przez jeden, nic nieznaczący błąd jesteśmy w stanie stracić wszystko...

 Niektórzy chwalą się, że mówią to, co myślą. Nie rozumieją, że nie umieją myśleć.

 Mam na to po prostu ochotę: rozbić ten dzień na złotawe kawałeczki.

 Takie ciepłe wrześniowe popołudnie – idealny dzień na powrót do normalności...

 Tylko nogami fikać i zęby szczerzyć? A książki to nie łaska?

 I ja się zakochałam tak potwornie, że np. poprosiłam go do tańca - to była piosenka "Gdy tańczę z tobą to świat się uśmiecha'' i on mi odmówił. Ja natychmiast postanowiłam popełnić samobójstwo. I pamiętam, że postanowiłam truć się gazem (...) puściłam gaz i postanowiłam pożegnać się z życiem. I wtedy moja mama zawołała "Agnieszka" czy tam "Agusiu, zupa na stole". I ja wyjęczałam umierającym głosem syreny: "Ale jaka?". I usłyszałam z kuchni: "Pomidorowa". Postanowiłam przed śmiercią jeszcze zjeść jeden posiłek i jakoś mnie ta zupa na tyle wzmocniła, że do tej pory żyję.

 Życie jest podróżą, która prowadzi do domu.

 (...) głowa boli, a potem ból ustępuje.