Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Ale słabością każdej mądrej idei jest to, że starają się realizować ją głupcy.

 Życie z dnia na dzień może wydawać się fajne i romantyczne, kiedy ma się dwadzieścia lat, ale w wieku dwudziestu pięciu staje się nudne, trzydziestu przygnębiające, a czterdziestu wręcz groteskowe.

 Jedynym czarem przeszłości jest to, że minęła.

 Opowieści o bohaterach nieodmiennie oczarowują tych, którzy w nie wierzą.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 ...jak się już było na Księżycu, to gdzie jeszcze można pójść?

 Czasem trzeba zamilknąć, żeby zostać wysłuchanym.

 Każdy bohater staje się w końcu nudziarzem.

 Dla jednych życie zaczyna się po czterdziestce, dla innych dopiero po setce.

 Ludzie muszą się nauczyć odchodzić, tak jak przyszli. Być gotowym, to wszystko.