A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.

 Ludzie są jak pistacje. Jedni otwarci, drudzy zamknięci i trudni do rozgryzienie, a inni po prostu puści.

 Życie – to jeszcze raz móc odetchnąć. Reszta nic nie znaczy.

 Odległość wywołanych skojarzeń jest miarą inteligencji.

 Wykonuj swoją pracę z całego serca, a odniesiesz sukces. Konkurencja jest tak mała.

 Zdrowych z założenia nie ma, tyle tylko, że nie każdego trzeba od razu zamykać.

 Strach powodują nie sprzeczności, lecz stopniowe pozbywanie ich mocy.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Nie mów nigdy, że wszystko stracone. Tylko to nam zostaje, co sprawiło, że człowieka warto pamiętać. Nie można pokonać starości, ale można z nią zawalczyć. Najważniejsze jest to, jaki człowiek zostawi po sobie ślad.

 O ty głupie serce! Jakie nieprzebrane pokłady nadziei w sobie nosisz.

 Człowiek musi wybierać i nie wolno mu się godzić na swój los.