Każde życie ma ścieżkę dźwiękową.

 Jedyne życie, które ma sens, to życie towarzyskie.

 Można pojechać daleko, lecz nie ucieknie się od samego siebie. Tak jak od cienia.

 Człowiek musi do wszystkiego dorastać sam. I do stosowania przymusu wobec siebie - także sam.

 Kiedy wszystko traci sens, najlepszym
lekarstwem na marazm jest muzyka.

 (...) sprawiedliwość z pewnością nie jest przeciwnikiem dla przemocy.

 Życie wygląda tak jak na nie patrzysz.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 A z emocjami jest jak
z kolorami, trudno je opisać.

 Myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.

 Czy można kogoś porzucić i jednocześnie z nim być ?