Przynajmniej być świrem to mieć jakieś własne miejsce.

 Z każdej tragedii rodzi się nowa siła.

 Kto nie wie, dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.

 Opowieści. One czaiły się na każdym rogu. Skrzyżowaniu. Placu. Uderzały znienacka.

 A w głowie - jak w spalonej bibliotece...

 Czy to nie śmieszne: nawet nasze czasy będą kiedyś nazywali dobrymi dawnymi czasami.

 Nie ma na świecie spraw z góry przegranych. Są jedynie takie, przy których nie zdecydowaliśmy się do końca powalczyć.

 Doświadczenie dowiodło, że kto nigdy nie ufa, będzie oszukany.

  Las stanął w wielkiej ciszy, jakby słuchał tych jej słów ostatnich pożegnania, jakby dziwił się w milczeniu, że może ktoś, co się w nim urodził i wychował, co żył z nim jednym uczuciem, co tyle łez w jego objęciach wylał, tyle przemarzył w jego ciszy - żegnać się i odejść - na zawsze; szukać lepszej doli i przyjaciół szczerszych.

 Niestety życiowy sukces nie zależy od dowcipu i eleganckich strojów.

 Śmierci boją się tylko ci, którzy nigdy naprawdę nie żyli.