Ludziom potrzebne jest wykształcenie, żeby mogli się nawzajem zrozumieć.

 Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.

 Ostrożnie wybieraj osoby przed którymi się otwierasz. Tylko nieliczni chcą ci pomóc, reszta jest po prostu ciekawa..

 Będę na ciebie czekał
Dziesięć a nawet dwadzieścia lat
Jeśli zajdzie potrzeba
Twoja wola będzie moją
Będę na ciebie czekała
Całe twoje życie
Odpowiadała umarła

 (..) sercu ludzkiemu nie to drogie, co drogie, a to, co swoje.

 Nie opuszcza się kogoś bliskiego dlatego jedynie, że jest ciężko.

 Obecnie kładzie się większy naciskna wiedzę człowieka niż na jego charakter.Młodym ludziomdaje się raczej wykształcenieniż wychowanie.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Pocałunek powinien być jak koniec dotychczasowego życia.

 Lepiej rozumieć mało, niż rozumieć źle.

 Życie jest jak teatr, tylko nie wybiera się swoich ról. A role są różne: ktoś gra króla, ktoś żebraka, ktoś mędrca, ktoś błazna.