Cóż warta pamięć, co trwa tylko chwilę?

 Pragnienia w człowieku nie wolno gasić, bo to tylko smutek z tego.

 Oglądaliśmy upadek, biorąc go za zwycięstwo.

 Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.

 Z kim kto przestaje, takim się staje.

 Ludzi nietrudno zrozumieć, jeśli się im bacznie przyglądamy.

 Mrok hartuje ducha, chłopczyku: albo nauczysz się z nim żyć, albo zwariujesz.

 Jeżeli zawędrujesz dość daleko, wszelkie reguły ulęgną zawieszeniu.

 Doprawdy, jak to miło coś umieć.

 Żyjemy nie tak, jak chcemy, lecz tak, jak potrafimy.

 Życie człowieka nigdy nie jest dla niego zwyczajne – odparł Bajarz. – A jeśli tak twierdzi, jest to historia z rodzaju tych, których nigdy nie opowiadam.