Dam Ci znać, który pociąg przywiezie moją trumnę.

 Nie za wszystko da się przeprosić,
ale wszystko można wybaczyć. Nie wszystko można naprawić, ale wszystko można zacząć od nowa.

 Jeżeli się wie, gdzie szukać, to wszędzie są zakopane jakieś szkielety.

 Życie nie jest apelem do przyjemności, ale do wysiłku: to nie jest raj, ale ziemia, na której występuje mądrość i cierpliwość. Te dwa cnoty to jabłka ze złota, w końcu przynoszą spokój ducha.

 Bez przyjaciół życie staje się nijakie.

 Łatwo jest potępić, zniszczyć
i zdeptać człowieka. Trudniej jest
poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędu.

  Las stanął w wielkiej ciszy, jakby słuchał tych jej słów ostatnich pożegnania, jakby dziwił się w milczeniu, że może ktoś, co się w nim urodził i wychował, co żył z nim jednym uczuciem, co tyle łez w jego objęciach wylał, tyle przemarzył w jego ciszy - żegnać się i odejść - na zawsze; szukać lepszej doli i przyjaciół szczerszych.

 Nie możemy być idealni. Ludzie straciliby temat do plotek.

 Łatwo być czarnym charakterem, ale bohaterem trudniej.

 Uczono mnie, że światło i cień są ze sobą nierozerwalnie związane.

 Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?