Dzieci są naszą nieśmiertelnością.

 To taka gra - odezwała się Isa. - Gra, która toczy się w mojej głowie.

 On złamał mi serce.
Ty złamałeś mi tylko życie.

 Jakie piękne jest życie i jakie smutne!
Jak ulotne, bez przeszłości i przyszłości, zamknięte w bezgranicznym teraz!

 Samotność zmusiła mnie, bym z samego siebie uczynił sobie towarzysza.

 Ciężko pogodzić się z odejściem osób, które pozostawiły po sobie tyle pięknych wspomnień.

 Nadzieje ludzi mądrych są pewniejsze niż bogactwo nieuków.

 Honor może być brzemieniem – ciągnął Will – Nie przydaje się jako broń, nie można go wydać, a może drogo kosztować.

 To okrutne przeznaczenie którego nie da się uniknąć...

 Życie kołem się toczy i wraca do punktu wyjścia.

 Jeśli ludzie nie potrafią poradzić sobie z samotnością, nie mają wyboru, muszą umrzeć.