Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.

 Bezsenność z powodu bogactwa wyczerpuje ciało, a troska o nie oddala sen.

 Żadna podróż po śmierci nie będzie taka ciekawa jak ta przez życie.

 [...] dom pogrzebowy prowadzony przez kobietę nie wzbudza niczyjego zainteresowania.

 Nie bój się życia. Pomyśl, że śmierć jest jedynie horyzontem; i horyzont jest jedynie granicą naszego spostrzegania.

 Kłamstwo nigdy nie jest niewinne.

 Nikt nie lubi zabijać, ale jest rozkaz i koniec. Nie było tu metafizycznych rozterek.

 Tytuły książek, choć nadal niezrozumiałe, nosiły zwodniczą sugestię czytelności.

 Ginący królik krzyczy wśród zielonych łąk.
Góry zaciskają potężne dłonie, pełne ukrytego ognia.
W morzu żyją rekiny, w oczach ludzi nienawiść.

 Ale cóż mogłem powiedzieć, przerażała mnie tą swoją chęcią życia.

 Kolory były z telewizji i światło świata przepadało w nich bez śladu.