Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.

 Pieśni są pełne bohaterów, ale tutaj jedynymi bohaterami są kamienie.

 A życie jego – trud trudów,
A tytuł jego – lud ludów;
Z matki obcej, krew jego dawne bohatery,
A imię jego czterdzieści i cztery.

 Ogarnięci chorobą nie umieją liczyć. Nałóg trzyma ich w garści.

 W życiu za wszystko się płaci. Za dobro i za zło. Za wszystko.

 W policji nawet najszczersze przysięgi spają się jak papier w ogniu obowiązków.

 Czasem ściska nas coś w gardle, by nie dopuścić głosu serca do głowy lub vice versa.

 Nie mów że umierasz, póki żyjesz

 Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

 (...), wzruszałem ramionami i powiadałem sobie .

 Niech Cię oceniają. Niech Cię źle zrozumieją. Pozwól im plotkować o Tobie. Ich opinie nie są Twoim problemem! Bądź uprzejmy, oddany swojej miłości i wolny w swojej autentyczności. Bez względu na to, co robią lub mówią, nigdy nie wątp w swoją wartość. Wbrew wszystkiemu... świeć, jak zawsze. (Ona & On)