To, co w niej było zapowiedzią stało się kamieniem, a ...

 Życie to nie jest oczekiwanie na to, kiedy burza przeminie, ale o nauczenie się, jak tańczyć w deszczu. Uśmiechaj się do świata, a świat uśmiechnie się do Ciebie.

 Życie to skok na bungee, ale bez liny - i bez dna.

 Życie to nie jest coś, co nam jest dane raz na zawsze, ale rząd decyzji, które podejmujemy sami i dla których musimy brać pełną odpowiedzialność. Życie jest kręte, pełne zakrętów iluzji i ostatecznie musimy to zrozumieć, że jesteśmy kapitanami własnego losu.

 Znaleźliśmy się w miejscu, gdzie czas zamarł, a wspomnienia nie miały dostępu.

 Czas jest poza nami i przed nami, przy nas go nie ma.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 O zmarłych należy tylko mówić dobrze,albo nie mówić nic.

 W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Nieznośna polaryzacja. Obcość-bliskość nie do pogodzenia ze sobą.

 Nie ten kto z tobą tańczy, nie ten, który się śmieje. A ten kto z tobą płacze, jest twoim przyjacielem.