Życie jest, żeby je przeżyć pięknie, robić to, co kochasz.
Pięknie i słodko umrzeć za ojczyznę.
Cholerycznie lubię, jak pięknie grają i śpiewają.
Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.
Byłoby pięknie, gdyby uczucia można było zwyczajnie wyłączyć.
Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.
Tu widzę, jak pięknie rośnie moja trumna, zobacz no te sosny.
Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.
Bo przeklinał naprawdę pięknie, jak wkurwiony Szekspir.
(...) jeśli się żyć pięknie nie może, należy przynajmniej pięknie skończyć.