(...) najgroźniejszą rzeczą w życiu są marzenia, które się spełniają.

 Nie sztukujcie życia letargiem.

 Cóż może być rentowniejszego od wieloryba?

 Im bardziej niezrozumiałe zło, tym zacieklej i brutalnie się z nim walczy.

 (..) sercu ludzkiemu nie to drogie, co drogie, a to, co swoje.

 Teraźniejszość, choć jest owocem przeszłości, a nosi w sobie przyszłość, jest jednak zawsze w wieczności - zawsze w wieczności, jako punkt przecięcia się czasu i ponadczasowości wiary i przy całkowitej wolności zarówno w stosunku do przeszłości jak i do przyszłości.

 Jeśli ludzie nie potrafią poradzić sobie z samotnością, nie mają wyboru, muszą umrzeć.

 Nie interesuje mnie długość życia. Interesuje mnie sztuka życia.

 Długie życie jest lepsze niż pośmiertna sława.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Stoimy u progu stworzenia technologii,o jakich nawet nam się nie śniło.