Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 Podchodźcie do innych ludzi ze zrozumieniem. Starajcie się poznać ich motywację, zanim zaczniecie ich oceniać. 

 Nie mówcie mi o śmierci! Śmierć to dar, brama i uwolnienie.

 Obyście tylko potrafili położyć kwiatypomiędzy smutnymi liśćmi życia!

 Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.

 Może w innym czasie, innym miejscu, z innym bagażem doświadczeń, ewentualnie w innej rzeczywistości, znowu się spotkamy i przeżyjemy razem życie, które dzisiaj nas przerosło.

 Śmierć. Tylko o niej nie wolno im było myśleć. I tylko o niej myśleli.

 Nic tak nie uszlachetnia jak sentyment rodzinnej jedności.

 Zabezpieczcie go, jak umiecie.

 Dobrze jest, jeśli życie i książki mają treść.

 Jest to złota zasada w życiu: wymagać mało od świata, a dużo od siebie.