Coś się zbliża, coś niezwykłego jak wiosna... Boję się.

 (...) niech wasza poezja wyczaruje sąd ostateczny, albo zbawienie.

 Czasem trudno utrzymać w ryzach strumień życia.

 Te mniejsze aspiracje bez wątpienia umożliwiają lepsze przystosowanie się do życia.

 Pocałunek powinien być jak koniec dotychczasowego życia.

 Wykonuj swoją pracę z całego serca, a odniesiesz sukces. Konkurencja jest tak mała.

 I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.

 Jeżeli już o coś zabiegasz,
idź na całego, w przeciwnym
razie nawet nie zaczynaj.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Czasami płaczesz, mimo że ktoś, kogo kochałaś, odszedł dawno temu.

 Czy dobroć bezinteresowna, czy też interesowna przynosi światu więcej korzyści?