Potrzeba dwóch lat, aby nauczyć się mówić; pięćdziesięciu, aby nauczyć ...

 [...] jak się ratuje jedno istnienie, to tak, jakby się ratowało świat!!!

 Brakowało mi sił na płacz.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Żeby myśleć muszę być sam.

 Chciałam uciekać, ale nie miałam dokąd.

 A wędrując, nie zapomnij o duszy.

 Oczekujcie nieoczekiwanego.

 Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.

 Teraz, gdy możemy już pisać to, co myślimy, po co rozmawiać?

 Jeżeli się wie, gdzie szukać, to wszędzie są zakopane jakieś szkielety.