Życie to tęsknota za czymś, co trudno nazwać.

 Życie jest jak grająca melodyjka, którą każdego dnia na nowo odkrywamy. Jest jak niekończąca się symfonia, która na każdym kroku zaskakuje nas nowymi dźwiękami. Nie zawsze jest łatwo, ale każda trudność to kolejny dźwięk, który sprawia, że nasza symfonia jest unikalna i niepowtarzalna.

 Są ludzie, którzy studiują latami, ale wyglądają jak zamknięte biblioteki.

 Najgłębsze więzy między ludźmi tworzą się poprzez muzykę.

 Krótko żyjemy, niewiele widzimy, niewiele wiemy, więc przynajmniej snujmy marzenia.

 Smutny to dzień ,gdy rodziny rozpadają się przez politykę.

 Śmierć jest uniwersalnym lekiem stosowanym przez Naturę we wszelkich dolegliwościach.

 Dziękczynienie jest nadprzyrodzonym kluczem do nieba.

 Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.

 Marzenia umierają i przepadają w otchłani czasu, to jedna z gorzkich prawd życia. Jedna z wielu.

 Tak łatwo można zniszczyć, to co układało się przez lata. Ludzie odchodzą w mgnieniu oka i chociaż wywołują mnóstwo bólu, gdy odchodzą, wspomnienia zostaną zawsze, nawet jeśli bardzo będziemy chcieli o nich zapomnieć.