My, wiedzieliśmy, że trzeba umierać publicznie.

 Stworzenie jest pieśnią pochwalną: sylabizowaną przez naukę, śpiewaną przez sztukę i niesioną przez życie.

 Jaki jest sens wiecznego życia, jeśli ma to być życie bez miłości?

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Życie w podróży ma pozory snu. Choć dalekie od normalności, pozostaje realne.

 Daję słowo,zatem ja już przeszło czterdzieści lat mówię prozą,nie mając o tym żywnego pojęcia!

 Korzenie wiedzy są gorzkie, za to owoc słodki.

 Często najmądrzejszą odpowiedzią jest milczenie.

 Jedynie dobro posiada głębię i może być radykalne.

 Czas omija miejsca, które wspominamy.

 Boże nie proszę Cięby wszystko stało się jasnelecz nie chciejżebym umierał w zamęcie