Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 Okazuje się, że choćby się kto z wierzchu nie wiem jak ufarbował, wszystko się zetrze.

 (...) zawsze każdy, kto wypowiada to co myśli i czuje, zostaje uznany za głupca.

 Tota vita discendum est moriprzez całe życie trzeba się uczyć umierać.

 Niełatwo jest żyć po śmierci. Czasem trzeba na to stracić całe życie.

 Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.

 Łatwo jest uważać życie za banał, do czasu, gdy przychodzi się zmierzyć z banałami życia. Często takie spotkanie kończy się tragedią.

 Życie to brutalna, zapierająca dech w piersiach zabawa – jak skakanie ze spadochronem
albo niebezpieczna górska wspinaczka.

 To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza mną. Na tym polega piękno życia.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Krajobraz to obsesja równie silna jak opium