We mnie też cały czas coś pęka, raz za razem.

 Z kim kto przestaje, takim się staje.

 Bezinteresowna dobroć jest jedyną wartością absolutną.

 Wszystko, czego chcę, to środki do życia, dobra pozycja społeczna i kariera.

 Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą oczy.

 Jak już wystrzelę pocisk, nie dam rady go cofnąć.

 Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.

 Biedna ta moralność, która składa się tylko z zakazów.

 Nikogo nie nazywaj wielkim, dopóki nie umrze.

 Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

 (...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.